Yalnızlığım Şiiri - Halil Karanfiloğlu

KAÇ ZAMAN GEÇTİ BİLMİYORUM
NEREDE BIRAKTIM YANLIZLIĞIMI
NEREDE BAŞLADIM
NEREDE BİTTİ

MEVSİMLİK SEVDALAR GİBİ
BIRAKIP GİTTİ SONUNDA BENİ
SONBAHAR RUZGARLARINDA SAVURDU
DÖKTÜ TÜM İÇTEN DUYGULARIMI
ÇÖL OLDU YÜREĞİM
YİNE SOLDU RENGİM
HANGİ MEVSİMİ YAŞIYORUM BİLMİYORUM

LİMANDAN AYRILAN GEMİ
ALDI GÖTÜRDÜ HİSLERİMİ
YILDIZLAR KADAR UZAK OLDU
GİTGİDE KARANLIĞA BÜRÜNDÜ
TEK HATIRDA KALAN SON SESLENİŞ

BİRDE

HER YERDE KALAN İZLER
HATIRDA UNUTMAK İSTEMEDİĞİM ŞARKILAR

NEREYE BAKSAM KENDİ YANLIZLIĞIM
IŞIĞI ÇOK SEVERKEN KARANLIĞA MAHKÛM
YÜREĞİM

BİLMİYORUM BEN NERDEYİM
TANIMLANMAZ BİR YERDE KALMIŞIM
SADECE GEÇMİŞLE HİSSETTİKLERİM
UZAKTA OLSA IŞIĞI BEKLEMEK İSTEĞİM
ŞİMDİ BU BENDEKİ BENMİYİM SENMİSİN
BANA KALAN SENDEKİ YANLIZLIĞIM….