Yalnızlığım Şiiri - Murat Tuğci

Kaldırırsın kafanı,
Gözlerin kamaşır,
Gülümsemecikler belirir,
Uzatırsın elini,
Tutsun çeksin istersin!
Tam doğrulmak üzeresindir,
Bir de bakarsın ki,
Elin boştaymış!
Derler ki,
Az önce az önce
Oradaymış!
Sonrasından kalan,
Bir yalan,
Bir yıkan!
Gözyaşlarını yüzüne dağıtan
Zavallı elin!
Bu kadar yaklaşmışken,
Öylesine coşkuluyken,
Bak şimdi ne halde,
Nerelerde!
Yine o bildik sahnede,
Yetmez mi artık,
Rol hep aynı,
Aynı zavallı!
Yetmez mi artık,
Bıktırdı,
Usandırdı…
Uslandırdı beni bu yalnızlık!
Ne olur gitmese bu kez
Gerçek olsa sadece
Bir kez ve bu kez!
Korkuyorum gülümsemeciklerime
İrkiliyorum elimi vermeye
Ya yine boşta kalırsa diye
Ya yine derlerse!
Az önce, az önce...
Gözlerim öyle korkuyor ki,
Zihnim öylesine titriyor ki,
Yine yanacak,
Yine yıkacak,
Yine akacak bu yaşlar diye!
Bu yaşlar!
Kurutacak gözlerimi
Sızlatacak…
Ardına bir bakacak
Keyifle akacak
Korkuyorum işte
Yine bezdirecek diye!
Ellerim hiç istemiyor,
Dönüp bakamıyorum,
Coşamıyorum,
Hırçınlaşamıyorum bile!
Öyle sessizce,
Kıpırdamadan duruyorum,
İstemiyorum bildik sahne mahne,
Yeter!
Aynısı olsun istemiyorum...
İstemiyorum,
Eli boş olmak,
Gülmek yerine ağlamak,
Yetmez mi artık!
Bıktırdı,
Usandırdı,
Uslandırdı beni bu yalnızlık!
Hadi artık hayalciğim
Gel...
Tut elimi bırakma,
Sımsıkı sarıl bana,
Ne olur haydi!
Bırakma!
Gel...
Başım öne eğik bırakma,
Bırakma o karanlığa,
Yeniden vurma yalnızlık prangasına,
İstemiyorum artık!
Bıktım,
Usandım,
Uslandım,
Bu ana değin dayandım,
Ne olur gidelim,
Hadi benim canım hayalciğim!
Gülümsemeciğim,
Ne olursa olsun,
Seni bu kez vermeyeceğim!