Bu sabah da senin koynunda uyandım
Benim vefalı yalnızlığım…
Herkes gitti, sen gitmedin.
Bu gece de baş başa olacağız
Sanıyorum ondan sonraki gece de…
Alışıyorum galiba sana
artık duvarlar dinlemiyor beni mesela…
yeter artık, acıma kendine der gibi adeta
biliyor musun
Benim güzel Yalnızlığım…
sensiz ne yaparımlardayım şu sıra
Sonsuzluk hissi var tenimde
Dilimde özgürlüğün tadı, uykularım bağımsız
Geceler…
Issız ama kaygısız…
En incesinden muhasebeler yaptırır
Hayata dair
sınıfta bırakmışlığım da oluyor kendimi
Onur listesine girmişliğim de insanlığın
benim sevgili yalnızlığım
Sessizliğin kendimi bulduğum anların failidir
Bu yüzden her sabah evden çıkışım
Bir mabedi terk edişimdir
Yeni doğan gibi yorgun …
Ama tertemiz…
Kayıt Tarihi : 4.4.2017 17:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!