Yalnızlığım.... Şiiri - Sibel Kılıç Sevd ...

Ellerini ele verip de
Hatırlanacağını mı düşünüyorsun

Sana olan duygularımın firarını darağacında sonlandırma.
Biçimsiz bir aşkın hasatını alan rüzgâr kadar serseriyim

Ne yöne gitsem
Başımda pare pare kan bulutları.

Oysa dün
Dalgaların sevimli sesiydim
Martıların kanatlarında mavi boncuk
Hiç büyümeyen çocuktum
Büyüdüğümü sandığım her zaman’ın yitiği oldum
Giden beni bende bırakmıyor
Benden götürmese rahat olmuyor

Ve…
Bundandır limanların kuytu olanlarına demir alışım
Hüznün bereketini göz kapaklarıma koyup
Özlüyorum
Çocukluğumun körebe Oyunları’nı

Bundandır
Onca zahmete karşı dayanıklı oluşum
Bazı an dizlerimdeki takat
Rüşvet te kabul etmez oluyor
Laftan da anlamıyor

Yorgunum
Deli fırtınalar dizginlendi prens prenses tanımıyor
Ve…
Giden gidiyor da
Bende kalan yarım yamalak bir dünya
Bırakıyorum martıların kanatlarındaki dansın ahengini
Zehir zemberek hatıralar bırakıyorum denizlerin dehlizlerine
Ve Bırakıyorum
Issız limanların rotasız misafirlerini

Dokunup el çektiğim tenimin her hücresi ustura kesiği gibi sızlıyor
Kalsaydın kalabilseydin..
Bak ellerime sıcak yürekli heykel tıraşın buz kütlesiyim
Yalnızlık bana çok değiyor

Sibel KILIÇ....
Sevdayeli....