Yalnızlığım Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Solmuş sararmış gözlerin, karanlığında ayaz sabahın
Bir soğuk mezar ki doluşmuş hayalleri hayatın
Sessizliğinde gömülü sırlar gelecek sebatın
Bir adımda yetişilemeyecek saatlerindeyiz baharın

Onsuz donuk sesler, nefessiz yalnızlığın
Her kuytu köşemde biçare yekpare ıssızlığın
Sadeliğinden yankılanır hisleri sabırsız sancıların
İnce bir sızıdır bu, sessizliğinde haykırdığın

Nasıldır bilirsin, düşlerinin sonundaki uçurumu
Ve nasıldır bilirsin, yürekte kalanların duygusunu
Bitmemesi gerekirken biten o apansız duygu
Sanki yıllardan yorulmuş, cansız yeşil uykusu

Git dedim gitmedin, kavuşmayı bekleyen hasretini özledim.
Ben en çok sana dair herşeyi güzel kılan, aşkımı sevdim.
Gel dedim gelmedin, teninde hasret gidermeyi özledim.
Ben en çok yokluğunda eksikliğini hissettirmeyen aşkımı sevdim.
Gitme dedim gittin, yalnızlığımda canımı özledim.
Ben en çok şu iki dudağının arasına canımı sunan,
Ha desen son nefesi yere vuracak, aşkımı sevdim
Ben senden çok sana olan aşkımı sevdim

Üslubuma aldırma, yazılanlar sana değil kendime sitemdi
Sende her harfi kanayan kırmızı, her harfi içtendi
Bitecekti, gelecekti bir son daha, kim söyleyebilirdi
Sadece şunu bil ki, umutsuz sevdan çok özlendi

Layık bile değildi sana mükemmel, bir zamanlar
Doldurabilir miydi ki yerini sanki en derin mutluluklar
Dokunabilir miydi tenine sanki semadan süzülen nurlar
Layık bile değildi sana bir zamanlar

Anlarsın zamanla, hayalperesttir dünyam
Sana sunmaktan hep ama hep korktuğum
Ama ben hep böyle oldum olası hayaller kurdum
Bilirsin ya, bir varmış bir yokmuş benim ruhum

Yaralı gözlerinle bakma, yalanda olsa inanırım
Geçer boğazımdan, bir kuru elveda haykırırım
Kopar içimden bir parça ayrılık
Yalanımı aşikare söyler, önce kendimi kandırırım

Aldanışların mazisinde kalmış yeşeremeyen sözler
Ansızın bir sabah kapında filizlense ne olurdu
Zaman dediğin, ne de çabuk geçmekte
Ama söylenemeyenlerde kaldı kördüğüm
Anla artık, bende bir ölümlüyüm