Biliyor musun?
Ben yalnızım, çok yalnızım.
Terk edip gittiğin o günden beri
Ben yalnızım, çok yalnızım.
Seni sevmiyorum dediğin günden beri
Ben yalnızım, çok yalnızım.
Gözlerimi ağlattığın günden beri,
Ben yalnızım, çok yalnızım.
Beni mutsuzluğa attığın günden beri,
Ben yalnızım, çok yalnızım.
Hanı hayallerimiz vardı bizim.
Birlikte mutlu olup kıskandıracaktık herkesi.
Hani herkes gıptayla bakacaktı bize.
Ne oldu şimdi be gülüm ne oldu bize.
Neden gittin ki sanki?
Neden terk ettin ki beni?
Hayallerimizi yıkmak yerine hayallerimizi yaşayamaz mıydık?
Bizde mutlu olamaz mıydık, bizde kavuşamaz mıydık?
Sevgimizle, mutluluğumuzla herkesi kıskandıramaz mıydık?
Olmadı be sevgilim olmadı.
Terk edipte gitmek yakışmadı sana.
Sevdamızı yarı yolda sonlandırmak yakışmadı.
Hayallerimizin üstüne bir çizgi çekmek yakışmadı.
Beni yalnızlığımla baş başa bırakmak,
beni yalnızlık denizine atmak.
Yakışmadı sevgilim yakışmadı, sana hiç yakışmadı.
Yalnızlığımda çok şey düşünüyorum.
En çokta seni düşünüyorum.
Geceleri üç beş demeden.
Hep sen aklımdasın, hep seni düşünüyorum.
Dışarıdan bir ambulans sesi duysam.
Kalbime bir şeyler oluyor sanki.
İşte o an sen geliyorsun aklıma ürperiyorum.
Sana bir şey oldu diye korkuyorum.
Çünkü senle konuşamadığım için
ne durumdasın hiç bilmiyorum.
Soğuk rüzgarlı günlerde seni düşünüyorum.
Üzerini kalın giyindi mi diye kendi kendime soruyorum.
Ama cevap alamıyorum,
çünkü ne durumdasın bilmiyorum.
Ve ben bu yüzden çok üzülüyorum.
Her an yanında olmak istiyorum.
Ama yanında olamıyorum, ve ben kahroluyorum.
İşte bu yüzden her an yalnızlığımın acısını yaşıyorum.
Bazen aşk filmleri izliyorum.
İki aşığı görünce dayanamıyorum.
Seni ve beni, yani ikimizi düşünüyorum.
Birlikte yaşadığımız günler geliyor aklıma.
Mutlu olduğumuz, el ele tutuştuğumuz.
Birlikte ağlayıp, birlikte güldüğümüz.
Bir birimizi gönülden sevdiğimiz.
O günlerimiz gözümün önünde canlanıyor adeta.
İşte o an kalbim sıkışıyor.
Gözlerim doluyor ağlamak istiyorum.
Seni görmek, sesini duymak.
Sana sımsıkı sarılmak istiyorum.
Sevdamızı bir ömür aynı yastıkta yaşlatmak istiyorum.
Aynı evi paylaşmak, aynı yemekten tatmak istiyorum.
Ama imkansız olduğunu biliyorum.
Ne yapayım be sevgilim.
Seni kendi kanımdan, canımdan.
Dünyadaki bütün varlıklardan.
Seni daha çok seviyorum.
Sensizliğimde, yalnızlığımda yazılmış bir kere anlıma.
Anla artık sevgilim.
Bu filmler elbet biter.
Ama sana olan sevgim,
Hiç bitmez böyle kalpte sürer gider...
28 Ağustos 2013 çarşamba 03:38
Salih AkçakoyunKayıt Tarihi : 7.12.2013 17:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Salih Akçakoyun](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/12/07/yalnizligim-400.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!