Yalnızlığım Şiiri - Salih Efe Bulut

Yalnızlığın içinde boğuluyordum
Battaniye duygularımı örtüyordu
Zevk almıyordum artık hiç bir şeyden
Mezarlıkta ki bir tabuttan farksız..

Arzuluyordum mutlu bir hayatı
Ama yenilgi alıyordum her insandan..
Kahredici bir duyguydu bu...
Hissizleşmiştim öylece...

Felaketimdi bu benim...
Esrarengiz bir adamdım...
Umut yoktu hiç bir şey de
Güneşli yarınlar olacak mıydı?

Karanlıktaydı düşlerim, ümitlerim
Canlı hissettiriyordu bu hisler...
Atmosferim buydu benim...
Anılarımda geçen sayfalardı sadece...

Korku duyuyordum bunlardan...
Düzensizlik hakimdi her şeyde..
Acıyı tadıyordum gün geçtikçe...
Umutsuzluğuma umutsuzluk katıyordu..