Yalnızlığım Şiiri - Celal Şahin

Vakit günlerdir olduğu gibi yine gece yarısı ötesinde
Gölgeler koyu, duvarlar üzerime saldıracak ejderha
‘Düşlerimdeki seni’ duvara yansıtıyorum,nafile.
Duvarlara çarparak nasırlaşan sevdam
İnadına inadına düşüyor yeniden kucağıma
Sindirmeye çalıştıkça isyanlarda yüreğim.

Duygularım savaş boyası sürmüş,arbede de
Sevdam, isyanım,hayallerim farklı kabileden.
Elimde sigara,masada çay bardağı içinde sen

Bu nasıl beladır? İçtikçe İçiyorum, içim kerbela,
Açtığın yaralara tütün basıyorum çare olmuyor
Zamanı hapsetmek istiyorum yalnızlığımla bir hücreye
Masumiyet hediyem, aşkına ve belasına razıyım

Düşünmek istemiyorum,düşüncelerimi değiştiremiyorum
Sevmeye,sevilmeye geç kaldığımı içime sindiremiyorum.
Hayatı kaçırmışım yanlış durakta beklerken
Sevmek; tadı damağımda en son yemek gibi
Sevmek; yetişemediğim son otobüs gibi
Sevmek; Hayallerimle sarmaşık gibi
Sevmek; bal tadı veren zakkum gibi…

Göz yaşım rahmet sınırını aştı
Ve gözlerim şiş, ellerim uyuşuk, aç karnım
Saba makamında sabah ezanıyla ürperiyorum.
Güneş yeni umutları aydınlatıyor ufukta yeniden
Umursamaz olabilsem de bende alsam payımı.
Hayali kurşunlar sıkıyorum masamdaki resmine
Mavi denizde mavi gözlerin donuklaşıyor çerçevede.
Kandıramadım kendimi,anlatamadım,dinletemedim
Hatalarımın ziyneti hikayemi bitirdin bu gece,
Yine de zamanın bittiği noktada bekler olacağım…
07.07.2005
Celal şahin