Yalnızlığım Şiiri - Mehmet Ali Özhan

Yine gökyüzü mavisine
akşamın karanlığı çöküyor yavaş, yavaş
sanki tomurcuk açan çiçekleri andırıyor
tek tek beliren yıldızlar.
Ben o yıldızların altında
Yapayalnızlığımda
bir türkü tutturmuşum inceden
Benim gibileri anlatan
her sözünde özlem,
sevgiyle karışık sitem,
sitemle beslenen nefret.
Bu öylesine bir nefretki,
bende ne sevgi koyar,
nede sevgiye hasret...