Yalnızlığım Şiiri - Gülcan Arıkan

Sevdalı zamanlardan kalmaydı yalnızlığım,
Yalnızlığım hep büyük, hep derin, hep zavallı.
Yalnızlığım hep en kalabalıktı.

İnsanları anlamaktan vazgeçmişliğimin orta yerinde,
Bir omuz aramaktan çoktan vazgeçmişken,
Kış hep mi bu kadar soğuk geçer ve bahar hep mi uzaktır bu kadar.

Düşündüm de ne kadar da ait olamamışız hiçbir yere,
Ne kadar da bir çareymiş arayışlarımız,
Düşündüm de düşünmek bile ne kadar boş bir çabaymış.

Sevdalı zamanlardan kalmaydı yalnızlığım,
Yalnızlığım hep büyük, hep derin, hep zavallı.
Yalnızlığım hep en kalabalıktı.