Dönüp bakıyorum geçmişime
Hep yorgunluk,hep savaş
Ve nihayetinde yalnızlık..
Hiç bitmeyip sürekli nükseden.
Bırakıp kaçmak istiyorum,
Artık kurtulmak gölgelerim
Sonsuzluğa...
Kimsenin beni bulamayacağı bir yere!
Kim bilir belkide bir boşluğa,bir hücreye.
Kurtulmak istiyorum benliğimden,
Ve insanların hiç yok olmayan bencilliğinden
Asırlardır deva bulunamayan hastalığından.
Beni çeken bir şey ''yok'' nasıl olsa buralarda
Hiç olmadı da zaten,
Kimsem olmadı rıhtımda
Ben ve kahrolası yalnızlığımdan başka
Ve nihayetinde,yine onunla baş başa...
Kayıt Tarihi : 7.7.2014 16:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şeyma Ergin](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/07/07/yalnizligim-331.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!