Yalnızlığım! ... Şiiri - Gülsen Yüksel

Yalnızlığım
Bir fotoğraf olmalı...

Akarsuyun başucunda
Suya yansıyan yüzüm.

Zamanla yüzleşme zamanı.

Gülümseyen dudaklarımın kenarları
Belirgin, çizgili hatları
Kaç yıl daha saklanır saçlarımın beyazları.

Unuttum aynalarla buluşmayı.

Çevirir oldum aynaları
Kırık, dökük yüreğimdeki ayna parçacıkları.

Gençlik yılları,
İnce belli bardak misali
Demli bir çay kokusu teni.

Belime kadar uzanan
Kahve-bal karışımı saçlarımı taramayalı
Yıllar mı oldu?

Ah! Gençliğim ah!
Masaya yumruğu mu vurmalı?

Bir kadeh şarapla
Bir hoş mu olmalı?

Gençliğimde!
Ben var ya ben
Öykü mü, masal mı anlatmalı?

Gençliğim!
Çerçevesiz bir resim olmalı.

Albümdeki siyah-beyaz resimlerle mi gururlanmalı?

Boy aynasını sokağa mı fırlatmalı?

En sevdiğim resmi cüzdanımda mı taşımalı?

Olur ya!
Düşüp kalırsam bir köşede,

Tabutum eller üzerinde
Ne de güzelmiş gençliğinde diyen
Teselliyle avunurum belki de.

Yalnızlığım;
Gençliğimden kalan
Albümdeki resimlerim olmalı.

Terk etmek hata mı aynaları?
Buğulu camlarda mı saçları taramalı?

Yalnızlığım
İhtiyar-delikanlı…

Çarşılarda dolaşıp
Bir baston ısmarlamalı.

Taşımayacak
Bu beden, bu delikanlıyı…

Yalnızlığım…
Ebediyen,
Kirpiklerimin gözlerimi kapattığı an olmalı…