Saat sabahın 04.03 ü
Akrep ile yelkovan yoruldu artık beni izlemekten
Her bir söz yazılırken beyaz masamdaki ak sayfalara yaşar içimde yalnızlığım, büyümek istemeyen bir çocuk sessizliğinde…
Bir Pazar sabahı 04.13 te fısıldadı bana masamdaki dedemden kalma saat.
Dök içindekileri yaz bir yerlere…
Soğuk bir yaz gecesiydi ama hava olabildiğince aydınlık Gözlerim parçalı bulutlu
içimden bir ses “Ne Olursa Olsun gördüğün Kadın olabildiğince beyaz, Ne topraktan ağır nede mermerden sert dedi. sonra ekledi Bırak saraylarda mermer olmayı, toprak ol bağrında güller yetişsin
diye fısıldadı İçimdeki yalnızlığım…
Onu kâinata sığdıramayacağımı düşündüm… Peki, nereye sığdırmalıydım?
Kamera stop! Bu Gecelikte Bu kadar Yalnızlığıma kapalı gişeyim…
Geri Kalanını kalbime Söylemeliyim..
Sevgiyle kalın Dostlar bu gecelikte bu kadar gitmeliyim..… Saat 04.26
Kayıt Tarihi : 29.8.2010 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!