Yalnızlığım Şiiri - Birgül Yaşa

Koşuyorum hiç durmadan
Durağı mı bilmeden
Durağa doğru koşuyorum

Ama kural şu ki;
Yorulsam da durmak yok.
Yani ağlasam da koşuyorum gülsem de
Aslın da herkes koşuyor ve konuşuyor
Nedense kimse aynı dili konuşmuyor
Birbirlerini dinleyenler sadece dinliyorlar
Hiç anlayan olmuyor.

Beraber koşuyoruz
Ama herkes birbirinden habersiz
Kimse kimsenin acısını görmüyor
Yada kimsenin umurunda değil etrafındakiler

Yalnız başladığım yolda yalnız koşuyorum
Etrafımın kalabalık olması yalnızlığımı gidermiyor
Ve bu şekilde yola devam ediyorum

Bazen yorulup dönmek istesem de izin verilmiyor
Yol bitiyor ve yine yalnız kalıyorum

Ayağıma batan cam kırıkları
Sadece ayağımı kanatsa bile
Sadece ayağımı acıtmıyor
Nedense yine kimse kalbimin acısını görmüyor

Acılarımı kalbime
Kalbimi avuçlarıma
Avuçlarımı bağrıma
Bağrımı, bedenimi toprağa gömüyorum

Ve yine yalnızım,
Kendimi bildiğimden beri beni yalnız bırakmayan acılarım
Beni son yolculuğumda da yalnız bırakmıyor

Amellerim,acılarım,yalnızlığım,toprağım
Ve bir kaç kurumuş çiçeğim ile
Hesaplaşacağım günü bekliyorum

Bu suskunluğum boşuna değil
Ben hep konuşmak için
Büyük mahkemeyi bekledim ve bekleyeceğim..