Yalnızlıgım Şiiri - Hülya Kanber

Yalnızlıgım
Nedense yine yalnızım
Ne arayan bir dost
Ne de bir ses var

Hayat yine bildigini okuyup
Akıp gidiyor alabildigine
Hem de sorgusuz sualsiz

Her sabah güneş yeniden doguyor
Ve her akşam yine batıyor

Sahte insanlar ve onların sahte sözleri doldurmuş yüregimi
Silkelenip atamıyorum bile
Bu kalabalıkta o kadar yalnız ki yüregim

Sahte insanlara
Sen yalancısın bile diyemiyor
Biliyorki oda küçük bir serçe taşıyor içinde
İşte o serçeyi incitmekten korkuyor

Bu yalnızlıgım kimsesizlikten degil
Kendime yanlızlıgımdan
Tıpkı küçük bir serçe gibi yüregim

Her an uçup gitmek istiyor
Korkmadan özgürce
Uçsuz bucaksız ovalara

Engin denizleri aşmak
Yeni dünyalar keşfetmek
Yüreklerde dostluk tohumu ekmek

Yepyeni hayatları kenardan izlemek
İnsanlara mutluluk dagıtmak
Ve mutlu olmak

Hem de alabildigine mutlu olmak
Hayata pembe çerçevelerden bakmak
Ama henüz küçük serçenin,
Uçmaya cesareti yok

Kimbilir belkide birgün
Ona da uçmayı ögretecek
Bir başka serçe çıkar

Gerçekten dost
Gerçekten can olan
Ben yanındayım seninleyim diyen

Hem cesareti ögretir hemde
Kırılmamayı
O güne kada rki yanlızlıgına bir son verir

O güne kadar sabırla beklemek
İşte sanırım bunu yapmam gerek.

HÜLYA KANBER.