Yalnızlığım Şiiri - Ümran Özlük

Kalabalıkta beni benden çalan yalnızlık.
Sisli, çiçeksiz dağların yamaçlarında,
Çığ düşmüş gibi eziyor beni yalnızlık.

Çoktan bendi yıkılmış,
Suyu boşalmış baraj gönlüm de,
Yıkık han duvarları gibi baykuşlar ötüyor.

Ne gecem gece, uyku tatmaz oldu gözlerim,
Ne de gündüzüm gündüz,
Güneş tutulur, her gün aydınlıkta.

Süzülür gözüm den yaş yerine,
Bin surat ve hep siyah renkte zehirli hüzün.
Yumuşacık yüreğim de konaklayan,
Çaresizliğimdir benim yalnızlığım.

Yalnızlık yok eder sığdırmaz beni koca evrene.
Yine de vardır elbet yerim atomun çekirdeğinde.
Bilmediğim esrik bir şarkının nağmeleri gibi,
Dilimde dolanır durur yalnızlığım.
.