Kalabalık bir şehrin sokaklarında,
yalnızlığım
Bir nefes kadar yakın Ve aynı nefesi solurken…
O insanlar ki, aralarında ben yokum
Düşüncelerimde, düşlerimde olduğum yerdeyim
Issız,
Mavi karanlıklarda bir orman köyünde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bir nefes kadar yakın Ve aynı nefesi solurken…
O insanlar ki, aralarında ben yokum
yazmak ve yazdıklarını paylaşmaktan aldıgın sevincin ne kadar güzel oldugunu anlamışsındır sevgili kardeşim...ne mutlu bana sanada hoşgeldin şiir dünyasına
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta