Yalnızlığım Şiiri - Akif Tütüncü

Kardan adam

Damla damla
Yaş
Gözlerinden akınca
Kardan adamın
Çocukluğumun
Buluta girdiğini anladım

Ağaç

Can verince
Ağaç tomurcuğa
Uyuyan doğanın
Aşk çocuğu oldu

Güneş ve ay

Sen güneştin
Ben ay
İçime doğunca aydınlığın
Karanlığa yolcu olma vaktimin
Geldiğini anlardım

Tren

Hep bir tren
Olmak
İstedim
Her hangi bir durakta
İçime giresin diye
Sevdiğim

Yalnızlığım

Okuduğum
En uzun süreli hikâye
Kitabısın
Yalnızlığım