Yalnızlığım Şiiri - Zeynep Yılmaz

Yalnızlığım soğuk,
Yalnızlığım sessiz, sakin kopmayı bekleyen fırtına gibi...
Dokunmayın bırakın beni yalnızlığımla başbaşa...
Beni bir o dinler...
Beni bir o anlar çünkü...
Bırakın dokunmayın nolur yalnızlığıma...
İncitmeyin kırmayın onu...
Bırakın öylece kalalım işte başbaşa...
Yalnızlığım dağlar kadar büyük,
Yalnızlığım yollar kadar uzun,
Yalnızlığım eski bir dost kadar kadim
Yalnızlığım unutulmaz bir anı kadar taze...
Hiç tükenmeyecek yalnızlığım bitmeyecek...
Bırakmayacak beni ucuz aşklar dostlar gibi...
Unutmayacak..terketmeyecek...
Arada canımı sıkmıyor acıtmıyor değil..
Atayım başımdan diyorum git diyorum.
Ama bırakmıyor peşimi kızsamda bağırsamda bırakmıyor...
Dedim ya yalnızlığım terketmiyor beni...
Soğuk kış gecelerinde üşüyorum diyorum:
Alıyor beni sımsıcak koynuna sarıyor sarmalıyor...
Ağlıyorum gözyaşım oluyor..
Hemde bana çok yakın yalnızlığım..
Damarlarımdaki kan gibi
Şah damarım gibi...
Ruhum gibi...
Seviyorum yalnızlığımı kimi zaman yaksada canımı
Seviyorum çünkü biliyorum kabirde bile bırakmayacak beni yalnızlığım...