Yalnızlığımı aldım karşıma
utangaç bir eda ile bakıştık
eller, dizlerde kenetli, dertleştik
havadan sudan söyleştik
kimi zaman gülüştük.
kahkahalar odanın duvarlarında yükseldi
gah yayıldı, kulakların sonsuzluğunda çınladı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
