Yalnızlığım Şiiri - Ensar Cevval

Yalnızlığımı aldım karşıma
utangaç bir eda ile bakıştık
eller, dizlerde kenetli, dertleştik
havadan sudan söyleştik
kimi zaman gülüştük.
kahkahalar odanın duvarlarında yükseldi
gah yayıldı, kulakların sonsuzluğunda çınladı
gah ince bir inilti gibi dudaklarda kayboldu
konular, Akrep -yelkovan misali kovalandı
gecenin enginliğinde usulca
buluştuk gözlerindeki mavide sustuk;
çırçır böceğini, baykuş seslerini dinledik;
ölesiye soluksuzca..
nihayet, yalnızlığı yalnızlığımla kovmuştuk.

Bir berber gibi; zamanı saatlerce taradım, kısalttım
kısaldıkça, arttı sevinçlerim, coşkularım
yüzümde tebessüm ve handeler
gözlerimde, zafer kazanmanın mağrur edası

Ansızın, uyandım; martı sesleriyle
güneş, aydan nöbeti geri aldığı zaman.
gecenin kasvetli, ihtişamlı kollarına uçurdum,
yanlızlığımı kaybetmiştim
ve yalnızlığımı kaybetmenin burukluğu ile
yine yalnız kaldım.