Akreple yelkovanın dansı başlar bu vakitlerde.
Sonsuz bir kayboluş duyulur akşam evimde.
Duyar duyar maalesef ürkmez çaresizliğimden.
Gece kırar kapılarımı yalnızlığım girer içeriye.
Çoktan odamdaki başköşeye çullanmıştır bile.
Biraz kırmızısı soluk pijamalarımı giyerim yine.
Duvarlar kılıç, kirişler ok, bedenim yenik düşer.
Her sabah kirişlere bakarak uyanırım böylece.
Yıllardır unutulmuş kahvaltı hazırlarım kendime.
Kayıt Tarihi : 11.6.2006 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonsuz bir ağlayış duyulur akşam evimde.
Duyar, duyar; ama ürkmez çaresizliğimden.
Gece kırar kapıları yalnızlığım girer içeriye.
Çoktan odamdaki başköşeye çullanmıştır bile.
EVET BU YALNIZLIK HİÇ ÇEKİLMİYOR
YÜREĞİNE SAĞLIK KUTLARIM
SALİM ERBEN
Yıllardır unutulmuş bir kahvaltı hazırlarım kendime/
Ne güzel osaman bey, cahit sıtkı'nın diliyle 'elimi uzatsam kahve fincanı dudaklarımdadır' gibi güzel bir tema, ben de eskiden erzurum sabahlarında öyle yapardım, o günleri yadettim dolayısıyla, tebirik ederim bu güzel şiir için selamlar...ali rıza atasoy
TÜM YORUMLAR (4)