Yalnızlığı seviyorum. Beni kimsenin anlamasına ihtiyaç duymadan, kendi sessizliğimde kaybolmayı seviyorum. Kalabalıklar arasında duyulmayan sesim, yalnızlıkta kendine bir yankı buluyor. Kendimle kaldığımda yüzleşiyorum en gerçek halimle, maskeler düşüyor, zoraki gülümsemeler kayboluyor.
Yalnızken yüklerim hafifliyor sanki. Kimseye bir şeyleri açıklamak zorunda olmamak, kimseyi memnun etmeye çalışmamak… Sadece kendimle, en doğal halimde olabilmek… Bu huzuru hiçbir şeye değişmem.
Evet, yalnızlığı seviyorum. Çünkü bazen insanın en iyi dostu, kendi sessizliğidir.
Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta