Yalnızlığı sevdim ben. Şiiri - İrem Aslan

Kana kana içtim yalnızlığı
karanlık gecelerin dibine vurdum da
Başedemediğim dert kalmadı ardımda
Yalnızlığı sevmeye başladım ben

Bir kaç sevgi biriktirdim avucumda
Sahici dostlardan ,dev kalp yaptım da,
İçimi sadece açtım Yaradan’a
balonların içine umutlarımı savurup da
Gökyüzüne bıraktım ben...

Nefesim kesilir gibi, bir iki soluksuz kalıp
Sabahlara kadar gözyaşıyla dalıp dalıp
Hiç uyumamış gibi, aynı nöbeti yine devralıp
Yalnızlığı sultan bilip bağlandım ben.

Ezan sesini dinlerken şehre bakınca
Kuşlar zikredip Rab’bi anınca
Ellerimi açmadan içimden usulca
Bugünleri yalnızlığımda buldum ben...

Anlam yüklediğim kaç sevda varsa
Maziyi parçaladım adaletsiz insanlarla
Mektup mu resimler her ne varsa
Yalnızlığımda tek tek yaktım ben

Çaresizlikten kıvrandığım acının ortasında
Ümit selinde kupkuru ortada kalınca
Allah’tan başka kimsem olmadığına bakınca
Yalnızlığı alnından öptüm ben ...