Ben aşık olmuştum,
O ise yalnızca sevmişti,
Çünkü ben üzülürken,
O sadece gülebilmişti...
Bu kadar kolay mıydı sevda?
Bırakmak olur muydu yarı yolda?
Ama sen gittin işte,
Oysa hiç anlamadan,
Ve ben anlatamadan...
Önceleri çok zor geldi,
İçim sıkıştı, yutkunamadım.
Nefes almadan yaşamak gibiydi sanki,
Ve baktığım her sokakta,
Gördüğüm her yerde,
Senden izler vardı...
Kokunu duyar gibi olup,
Az mı uyandığım geceler oldu,
Sarıldığım ise yalnızca korkular,
Ve gözlerinin olmadığı bir karanlık.
Bilir misin?
Hiç kimsede seni bulamadım,
Hiç kimsede aşkı tadamadım,
Ve baktım sevecek de kimsem yok,
İşte ben o zaman;
Yalnızlığı sevdim...
Kayıt Tarihi : 12.7.2014 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevilmediğini anlayan bir sevenin yalnızlığa alışma öyküsüdür.
şiirinizi o kadar içten o kadar sevgi dolu,
bir o kadar da hüzün verici güzellikte yazmışsınız ki
bir solukta beğenerek okudum.
Çok sabırlı bir çalışma ve bir o kadar da
gönül dolu sevgi.Tam puan
...........
TÜM YORUMLAR (2)