Yalnızlığı Kendine Sakla… Şiiri - Şiyar ...

İltica etmişse dilimden dökülen iki kelime
Ve gözyaşı döküyorsa ay ışığı gözlerimde
Eylül gelmiştir sonbaharıma
Sen kokmasada haziran akşamları
Ihlamurlar bekleyiştedir savrulmak için geceye
Hazır tenlerimiz nezarethanemizde çürümekteyken
Sürelim yüzümüze anarşist sevişmelerin ıslaklığını

Ben seni değil bende doğan seni sevdim
Yıldızlara dokunup içinde ışığı büyütmek gibi
Ben seni değil kadife tenini sevdim
Serin sabah esintilerine yüzünü sürmek gibi

Ben seni dün değil
Uykusuz bir düşün uyanık imgesinde sevdim seni
Telaşla gecesini arayan zifiriler gibi
Ben seni yarın değil
Bugün sevmeye yeterim
Ana sütü gibi helal

Sonsuz bir hüzün düştü geceye ceylanların bakışlarından
Benim içime düşen karanfil gülüşün gibi
Bir tutamda keder aktı yanaklarımdan sabahın seherine
Akşamından vazgeçmek zorunda kalan mor gece gibi

Ben seni değil umman kokunu sevdim
Bozkırların asmin kokusuna hasreti gibi
Ben seni değil ipek saçlarında meşki sevdim
Geceyi koynuna alan gökyüzü gibi

Ben seni Şiir ikindilerinde sevdim
Yazdım,kazıdım kağıdın ruhuna
Soğuk hücre duvarlarına atılan çentik gibi

Bir damla olsun canım çekmiyor uyku
Gecenin göbeğine kıvrılmışım avuçlarımda yüreğimle
Kızıl bir yalnızlık tuvalidir gökyüzüne çizdiğim
Paletimde bir tüp gece siyahı ile
Hali hazırda kavgam sürerken yıldızlarla
Seni anlatayım ay ışığına iki satır Şiirimle

Yalnızlığı kendine sakla
Ben seni ıssızlığın gözlerinde sevdim
Mahşere saklanan günahlar gibi…

Ben seni sevdim,çok sevdim…
Aşkım kavgamdır zulamda…