Yavaş yavaş batıyor aftap
Artık beni bekleyecek kimsem yok hayatta.
Yalnız gölgemi görebiliyorum etrafımda
Gecemde gündüzümde hep yalnızlık.
Bir korku var şuan içimde
Sensizliğin korkusu.
Uysa:
Ellerini sımsıkı tutmak
Boynuna sarılıp tenini okşamak
Seni duyasıya öpmek varken…
Niye anlatıyorum ki bunları
Sanki geri gelip de
Her şey eskisi gibi mi olacak..!
11.12.07
Sabır ÇelikKayıt Tarihi : 13.4.2011 21:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!