Yalnızlığı Eskitmek Şiiri - Erçağ Akarca

Yalnızlığı bir kundurasızlık mahzeninde eskittin sen,
Şaşkınlığını unuttun bir yanılsamanın koridorlarında,
Gergeflendin gölgesi kesik makasların arasında,
Bir bilincin ya da bilinçsizliğin yanında,
Gergeflendin,harflerin bir basamak oldu kelime ovalarında,
Şehirleri okurdun sen bir gözlüksüzlüğün imbiğinde,
Kendi ihtişamsızlıgını okurdun hayalsizliğın ufuksuz tepesinde,
Kurutulmuş bir yaprağın nefesinden hissederdin,
Bir insanın yaşamını ya da yaşamsızlığını,
Balkonsuz meskenlerin tebessümünü anlatırdın kalender bakışınla
Bakışınla bir çocuğun balonsuzluk hüznünü kaldırırdın parmaklarından,
Rengârenk bir oyunun ortasında dengeni sağlamaya çalışırdın,
Gün geceye bakardı,
Gece güne sarkardı,
Yalnızlığı bir kundurasızlık mahzeninde eskittin sen,
Yalnızlığı eskitmek hâkikât perspektifinde kolay mıydı?