erim ermeden
aydınlığa gel derken
aç gözlerini
hal dert yaren ederken
düş onca anı
üzgünüm sessizlikte
ürkütücüydü
dön geriye giderken
kuşlar ürperdi
sessizliğe bürünüp
sesi düşünce
gece güne öderken
umut tükendi
fırlatıp attı hüznü
hız yavaşladı
gece hüzün güderken
yel süklüm püklüm
acı bükmüş belini
çıktı kokusu
yalnızlığı diderken
120210-9denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 13.2.2010 19:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!