Yalnızlığı devrim kokardı, saftı.
Duygularını kalbinde saklardı.
Denizin anaforlarından hoşlanmazdı.
Yürüyüşü heybetli bir dağın hareket etmesiydi.
Kendisine ‘’kitap adam’’ derlerdi.
Bir kimsesiz simaydı.
Acıyı anlamazdı.
Konuşmazdı, susardı.
Bal petek olmak istedi bir ceylanla.
Kalbi kraterin içinde kaynamaya hazır lav gibiydi.
Sevgisi katışıksızdı.
Ayrılığı anlamazdı.
Bir gün umutlarını güzele söyledi.
Duvarlara çarptı, kalın duvarlara.
Işığın görünmediği dehlizlere yöneldi.
Fırtınalara tutuldu.
Girdaplara girdi.
Güneşi görmeyen mahkumu oldu sevginin.
Balta giren orman oldu.
Umut dalları kesildi.
Sevincin baharlarını tatamadı.
Yakılan bir bağ oldu.
Talan edilen bahçelere döndü.
Bir eski zamandı.
Yalnızlığı devrim kokardı, saftı.
03.07.2016
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 3.7.2016 09:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok güzeldi...
saygılar..
Bir eski zamandı.
Yalnızlığı devrim kokardı, saftı.
herşey birbirine benzer insan çocukluk ve gençlik bir bağ bahçe gibi güllük gülistanlık ihtiyarlayınca durum tabiki vahim çok güzel harika bir eser okudum tam puanımla listemde
Basarilarinizin devamini dilerim.
TÜM YORUMLAR (11)