Yalnızlığı Çağırıyor Yaşam
Çocukluk yılları:
Cıvıl cıvıl, dertsiz, tasasız yaşanır.
En küçük olayda
En büyük heyecanlar duyulur.
Yapaylıktan habersizdir.
Paylaşım araç değil; amaçtır.
Mutluluğun sadece bir şekerlemede
Gizli olduğu sımsıcak yıllardır.
Ergenlik yılları:
Çocukluktaki saflık
Safça aranır bir süre.
Bir müddet kabullenilmez yeni durum.
Sonunda yenik düşülür gerçeklere
Artık; paylaşım sadece bir araç olmuş,
Doğallık unutulmuştur.
Mutluluk ne bir şekerlemede bulunur
Ne de başka bir yerde.
Paylaşmaktan korkulur.
Bir duvar örülüdür hep yüreklerde.
Kimse bilmez kimsenin derinliklerini
Güvensizlik almıştır paylaşımın yerini.
Zorlaşır; dostluklar, aşklar, sevgiler
Tek başına kalma devri başlamıştır.
Artık; yaşam çağırmıştır yalnızlığı.
Ve yalnız kaldıkça güçlenilir,
Güçlendikçe yalnız kalınır.
Kayıt Tarihi : 29.11.2005 17:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şebnem Yıldırımcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/29/yalnizligi-cagiriyor-yasam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!