Yalnızlığa Uyanmak
Yine yalnız uyandık,
Bu mevsimler yalnız geçmeyecek kadar soğuk.
Şömineler yalnız seyredince çok hüzünlü..
Şarkıların modu da düştü.
Kar felan da yağar yakında, kuşlar da ötmez.
Benim soğukla aram iyi,
Ama belki senin değildir.
Ellerini tutarım,
Olmaz dersen, sıcak bir kahve yaparım.
Çok geç olmadan gel.
Kayıt Tarihi : 10.11.2016 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!