sabahın erken vakti değil belki erteliyorum uyanışlarımı biraz daha geciktiriyorum ama nafile içimdeki mutsuzluk kargalardan bile önce uyanmış!
yağmur damlaları içimde çisildeyen göz yaşlarımdı sanki öylesine dingin yavaştan acelesi yoktu belli yağmurun akşam misafiri gibi oturan içime yatıya kalmış hali!
sessiz gözyaşlarım niye kime belkide inanmak istemediğime sadece üşüyorum soğuk kışlığım yine üstümde
ben sadece ıssızlaşıyorum yalıtılmış bir hayattan uyanıyorum sığımdığım uykumdan ve yine yalnızlığa uyanıyorum
yalnızlığa yatıp. yalnızlığa uyanıyorum
Tamamını Oku
