Yalnızlığa Pusu Şiiri - Kudret Kobal

Hüznüm siyahtan kara
Bu gece
Elimde mavzer
Dayamışım sırtımı bir kayaya
Pusudayım yalnızlığa
Gece dağlara yıldız yağacak
Çökeceğim yalnızlığın üstüne
Bitecek bu iş bu gece
Vuslat ile sıvanacak ayrılık

Sabaha işimiz çok
Sevgili karşılanacak
İskelede merasim ile
Agop’un meyhanesine
Gidilecek resmi geçit ile
Balıklar tütsülenecek
Sirtakiyse sirtaki
Çökertme ise çökertme
Kadehler de kırılacak
Tabaklar da illaki

Saatler geçiyor
Sabah ayazı çıktı
Zaten denizde fırtına var
Gemi de gelmez bu havada

Aman be Agop aman be Agop
Ettin üç kuruşluk hayalimizin içine
Kapatacaksan kapat
Ama
Bir yolluk tutuştur elime
Düşelim yola
Yolun bir yerinde
Yığılır kalırım zaten
Önce köpekler sonra
Güneş yalar
Sen hesabı da yaz bir kenara
Biliyorum birikti
Ama ben yolcu sen yolcu
Gelince hancı veririz hesabı

Deli miyim ben neyim
Elimde bir rakı şişesi
Konuşup duruyorum
Saatlerdir
Yirmi yıl önce
Ölmüş Agop’la
Ama tek şahidim
Sensin be Agop
Sensin bu aşka
Meze yapan rakı sunan

Diğerleri mi
Onlar da kim