Yalnızlığa özlemim

Yıllar nede çabuk gelip gidiyor
Sorgusuz sualsiz hesapsız, Bakiyesiz
Ömrümden neler çalıp götürdü neler
Yüz hatlarımda, ömrüm sayfalarında
Silinmeyen derin izler bıraktı hayatımda
Gözlerim görmez inik perdeler
Yılların yorgunluğu ruhumda bedenimde
Hatta aldığım nefesten bile
Huzur bulamaz yorulur oldum

Cebim meteliksiz,
Sırtımda abam
Gömleğim pantolonum yırtık pırtık
Elimde asam belim bükük
Camı buğulu
Çerçevesi kırık gözümde gözlüğüm
Zorda olsa attığım adımlarla
Düşe kalka
Başımı alıp sonu bilinmeyen
Meçhul diyarlar ardı özlemim

Huzur bulabileceğim
Hayalini düşlediğim
Güneşe aya yıldızlara yakın olan
Zirvesi mavi gökler olan
Kimselerin olmadığı
Yalnızca kuş seslerinin cıvıldadığı
Suların özgürce aktığı
Dağlık ormanlık yerlere özlemim

Gözlerimden hissediyorum
Yalnızlığımı kimsesizliğimi güçsüzlüğümü
Her dem aynalara baktığımda.
Gücü gönlü naçar kalmışları
Uzaklarda aramayın
Gönülden bakarak anlayın insanları
Haline, süse püse bakıp
Anlayamazsınız kimseleri
Acıların çilelerin ıstırapların incelikleri yazılı
Kitabe taşı gibiyim karşınızda işte

Önüne bent çekilmemiş ırmakların suların
Balıkların korkusuzca
Nefes alışlarının olduğu
Göllerin derinlerine
Güneşli günlerin sıcaklığında
Dalıp çıkmak özlemim

Yılanların, tilkilerin, kurtların
Mavi gökyüzünün boşluğunda
Kartalların şahinlerin özgürce kanat çırptığı
Kimseye muhtaç kalmadan
Kader torbasından gün gün ne çıkarsa
Ölümse ölüm
Yaşamsa yaşam
Tabiatın her türlü zorluklarında
Gözümün gördükleriyle
İnsanlığımın hayallerimin habitatında
Her türlü şartlarda yaşamak özlemim

Çoktandır ölümü özlüyorum ölümü
Daha çok acı çekmeden
Ölmek istiyorum
İşte öylesine ara sıra soruyorum kendime
Sonum nasıl bitecek diye
Aslında merakta etmiyorum yarınlarımı
Sanki gülemediğim kadar, güleceyim
Sanki mutlu olamadığım kadar, mutlu olacağım
Çok yıprandım çok yoruldum
Hayatın güzelliğini bundan sonra yaşamaya
Çok geç kaldım çok

Günden güne bitkin düşüp soluyorum
Kadir kıymet bilmeyenleri de
İnsan sıfatına koydum ona yanıyorum
Ahde, şinaz, kadir kıymet bilmeyenler den
Samimiyetsiz sevgisiz bakan gözlerden
İsteksiz uzanan ellerden
Gülümsemeyen yüzlerden yoruldum

Vasıf’ım dünde kalan günlerde
Neler, neler yapacağımı hayal ederdim
Nereye gideceğim ne yapacağım
Şaşırmış haldeyim şimdi
Yalnız yaşamak özlemim kalan ömrümde
Yırtık pırtık elbisem içinde
Kefensiz ölmeliyim,
Yalnız kuytu bir yerde
Varsın sinekler kurtlar sarsın
Kemirip bitirsinler kanı canı çekilmiş tenimi

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
24.07.2021 ÇUMARTESİ