Yalnızlığa Mektup. Şiiri - Kemal Yenilmez

Şimdilerde ressamlık yapıyorum bulutlardaki atölyemde.
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin.
Geceleri gökyüzünü ben boyarım
Göz yaşımda erittiğim yüreğimin kasveti ile,
Ondan böyle morarır!
Bakanın içi kararır! Utanır gülerken belki...
Malum; yas evinde gülünmez ki.
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin.
Acılarım üstüne koyacak bir paleti
Lacivert yalnızlığım sürecek bir tuvali olmayan,
Yalnızlığının resmini bile isteyip yapamayan,
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin.
Cimriyimdir de ha! Neme lazım,
Öyle herkesle paylaşmam servetimi
Azalır paylaşılırsa bilirim...
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin.
Sürekli gözümün önünde dursun derim,
Resmini yapmalı büyük gösterişli bir çerçeve içine
Şu görkemli servetin,
Ya biri gelir de görürse der hemen vazgeçerim.
Utandığımdan değil, kıskanmasınlar isterim
Yoksulluklarıyla kıyaslayıp
Acımasınlar kendilerine,
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin
Varım, yoğum, servetim, zenginliğim...
yalnızlığım,
yalnızlığım,
yalnızlığım...
Zengin bir ressamım ben, bütün ressamlardan daha zengin