Yalnızlığa Islık Şiiri - Üner Dilek

Yine bir akşam vakti yine ben aynı mekân
Deniz hırçın dalgalı sahil tenha ve sessiz
Bir başıma gezerken sensizlikte çaresiz
Bir de yalnızlığına ıslık çalan bir insan

Nereye dönüp baksam sonbaharın güz hali
Kıyıya sürüklenmiş darmadağın gazeller
Bozmuş tövbelerini vurgun yemiş tekneler
Kendisine tek sırdaş yorgun düşmüş hayali

Martılar uzaklarda akşamlık öğünlerde
Az da olsa birşeyler bulup dönenleri var
Sabreder aç kalanlar bekler sabaha kadar
Cömert davranır deniz belki başka günlerde

Gecenin serinliği başlarken yavaş yavaş
Ayrılma vakti gelir yol alır ayakların
Yarınların tükenmez bitmez yalnızlıkların
Bir ses der ki içinden çek git artık arkadaş