Yalnızlığa Hüküm Giymek

Sen varken sensizliği yaşamak;
Baharda iken kara kışı yaşamak gibi
Gülerken hüzünlenmek
Uyurken uyanık olmak gibi
Gündüzde olup karanlığı yaşamak..
Bulmuşken seni tutamamak,
Tutmuşken ise seninle olamamak.
Yazarken bile araf ta olmak gibi
Varken yokluğunu yaşamak
Kuşatmışken her yanı birliğin
Çokluğunu yaşamak.
Gül cemalini görmüş elini tutmuşken
Ruhun ruhum olmuşken
Seninle olamamak,
Sende yaşarken adını unutmak gibi
…
Ortada kaldım yıkılamadım bir yana
Olamadım hiçbir zaman kendim.
Kendinken başkası olmak,
Başkası iken kendin olmak gibi
Hüküm giymek yalnızlığa.
Çaresiz kalmışken çareler üretmek kendince
Yaşarken ölmek ölmek, gibi.
Bitmek tükenmek,
Varlığında erimek varken,
Kaçmak; kaçmak kendinden.
Tüketmişken koca bir hayatı
Yeni başlamış gibi davranmak.
Erimek mum ışığı gibi.
İşte bitiyor hayat tüketiyorum
Ağır, ağır giderken
Koştuğunu zannetmek gibi
Gel gel artık, her ne isen
Sevgi isen gel
Tutku isen gel
Duygu isen gel
Ve en önemlisi
Aşk isen gel
Tut ellerimden..
Eriyor bitiyorum ben
Bırakma beni
Beni bana bırakma
Ey! içimdeki dünyadan habersiz olanlar
Anlayın beni
Ey beni bilmeyenler.
Ben bilemedim ki beni
Size ne diyeyim…