Yalnızlığa Doğru; Şiiri - Şamil Akay

Yalnızlığa doğru;
saat 04:12
gecenin şu saatinde günlüğüme birkaç şey yazmak istiyorum,
e tabi bakıyorsun gece olmuş, her şey önceki günün aynısı gibi gelişmiş devam etmiş. Sigara içmişsin, işine gücüne bakmışsın bir iki espri yapılmış, Gülmüşsün, gülememişsin.nasılsın diye soranlara "Aynı" diye cevap vermişsin,. zaten 'iyi misin? ' diye sorduklarında senden gerçek cevap beklemiyorlar. zaten ne insanlar gerçekten merak ettikleri için ”nasılsın” diye soruyorlar. nede biz gerçekten ”iyiyiz”.
Tuhaf hissetmişsin bir ara, bir ara son derece kötü. Gece olmuş yine dünün aynısından, 'kimse kimsenin umurunda değil lan' demişsin. Bir iki küfür etmişsin, hassiktir lan demişsin, siktir et ya demişsin ama işte mevzuyu öyle kolayca geçememişsin, takılmışsın kalmışsın, kalamamışsın birşeyi çok istemişsin ama olmamış, olmamış derken cidden olmamış yani. Kırılıp kalmışsın banyo aynası gibi. E yani biliyorsun da artık yarın güzel bir şey olmayacak. Bekliyorsun adam gibi bir şarkı da sigara yakalım diye, şarkı çalmış bakmışsın sigara kalmamış. Kalmışsın öyle araba camına yapışmış sinek gibi. Lan neyse tadı kalmadı böyle gereksiz yaşamanın, gece de oldu zaten iki muhabbet ederiz belki kıyıda köşede sakladığımız fotoğraflarla.. günlüğüme birkaç şey daha yazıp zıbarmak istiyorum ama hiç birşey bilmiyorum ki hayatımda olan hiçbirşeye anlam veremiyorum. bir şeyler ters gidiyor. ama ne olduğunu bile bilmiyorum. sadece düzelmiyor hiçbir şey. gelen gidiyor, kalanlarınsa hiç biri gerçek değil. bilmiyorum.cidden hayatımda neler olup bittiği hakkında hiçbir fikrim yok. tek bildiğim birşey var; yalnızım.. bazen hayatta çok mutlu olduğum anlar oluyor, ama çevremde o mutluluğu paylaşacak kimse bulamıyorum. ee paylaşacak kimse bulamayınca o mutluluk koca bir hüzne dönüşüveriyor. tüm yaşantım kursağımda düğüm olarak takılı kalıyor.evime geliyorum bomboş, odama giriyorum yarım kalmış romanlar, unutulmuş anılar, bir sigara yakıyorum üç olur, beş olur, konuşamıyorum, sağa sola bakıp susuyorum.
Adı yalnızlık; tek kişiye yapılmış özel bir mezarlık, biraz soğuk, biraz karanlık…
Üç kat battaniyenin altında, 
Soğukluğunu hissettiğim tek şey; yalnızlık.