Uzayıp giden bir yolun kesikli çizgileri gibiyim
Başladığım gibi bitiyorum
Bittiğim gibi başlıyorum
Hiç durmuyorum
Bir korku tasmalamış gezdiriyor beni
Şehrin kalabalık sokaklarında
Başımı her yastığa koyduğumda
Kalp atışıma havlıyor
Gece vakti sokak köpekleri
Bir kabus yazıyorum uykuma
Bir açıyormuşum ki gözlerimi
Odamda bir esinti, salonda ayak sesleri
Sokak kapısı ardına kadar açık
Gölgesinin ardında
Robot resmi yüzüne işlemiş bir sapık
Gördüklerimden duyduklarımdan kafam karmakarışık
Karar veremiyorum
Gecelerim mi sahibi ömrümün gündüzlerim mi
Ellerim mi ayaklarım mı yoksa kafam mı
Günahlarımın bir numaralı sanığı
Bütün pişmanlıklarım
Korkaklığımın geri dönüşümsüz atığı
23.12.2010
Ahmet Baris AyKayıt Tarihi : 23.12.2010 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)