Yalnızlıkla ilgili çokça sorularla karşılaşıyorum. Şiirlerimin ana teması yalnızlık olduğuna dair çokça sorulan sorular:
Bazen tarifsiz bir iç çekimi,
Bazen sözcüklerimin boyun bükümü,
Bazen halden anlamayan kınamaya varan itirazlar,
Bazen tek sesli uğultuya çaresizce kıvranan yakınmalar,
Bazen sadece gözyaşı, içim sıra kımıldayan gizli denizlerin öykünmesi,
Bazen buğulu camlara çizilen kaybedilmişliğin bedelli,
Bazen suskunluğun yüze acı acı vurması gibi kesik bir çığlık,
Bazen nedensiz nedenler, ama çoğu zaman hiç söyleyemdiğim, söylenmesi de olmazlarına saydığım korkular, korkularımız...
Hepimiz yalnızlıkla çoğalıyoruz.
Yürüyoruz bütünlemeye kalmış bir yalnızlığa doğru, umuda gülümseyerek...
Aslında hepimiz tek kişilik yalnızlıkları yaşamıyor muyuz? ...
Evet hepimiz ne kadar çok kalabalıksak, ne kadar çok kalabalıklar içindeysek, hepimiz tek kişilik yalnızlık yaşıyoruz...
Sevgi yalnızlığı.
Bu pek dile getirilemiyor, yada öyle gerektiği için...
Yalnızlıkla vuku buldu varlığımız. Bizi ben yapan, beni biz yapanda bu yalnızlıklarımız değil mi aslında... Yaşadığımız hayat ne kadar kaygan ve kırılgan bir zeminde olursa olsun, bütün çarpıklığa rağmen, bütün olmazlara rağmen ve bütün tahribatlara rağmen, yinede yaşanılır güzellikler, keşfedilecek gizemliliklerle doludur, sevgi yalnızlığımız...
Sevgi almak değildir, vermektir...
Kendinden olanı vermek, paylaşmak, bir karşılık beklemeden bir çıkar gözetmeden öylesine vermek, öylesine paylaşmak. Sorun bu paylaşımı sınırlayan çok şeylerimizin var olmasındandır belkide. Her şeyimiz var ama, verilecek, paylaşılacak sevgimiz yok.
Peki neden sevgimiz yok? ... Yani almadan vermek olan sevgi...
Çokça nedenler sayılabilir bunun için hiç şüphesiz. Fakat büyük kent yaşamı, hızla ve sürekli kendini yenileyen teknoloji, belkide yüreklerin betonlaşmasına zemin hazırlayan en muhtemel nedenlerdendir...
Biliyor musunuz tatlı muhabbetti unuttuk, topluca hepimiz unuttuk. O yüzden de anlamsızlıklar, anlaşmazlıklar çoğalır oldu... Sorun birazda insanların birbirlerini anlamamaktan kaynaklanıyor. Anlamak ve anlaşmak, tatlı muhabbetle, sevgi yüreğinde olduğuna inanırım...
İnsanlığında hala bir şeyler kaybetmeyen nice sevgi yüreklerine selamlar, sonsuz sevgiler...
Ramazan SütKayıt Tarihi : 3.4.2010 00:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)