Bıçak gibi keskindir yüzü yalnızlığın.
Gece hırsız gibi çalar huzurunu.
Karanlık sokaklar,
kırık lambalar,
bir siren sesi böler uykunu.
Bir sarhoşa anlatırsın derdini
mezbele meyhanelerde.
Senin kimsen yoktur.
Arayanın, soranın.
Uzanıp telefona,
rastgele bir numara
çevirmek için hareketlenen elin
kendini aşağılayarak döner sana.
Bıçak gibi keskindir yüzü yalnızlığın.
Kimseye anlatamadıkların oturur
bir bir karşına.
ve hesap başlar kendinle,
kimseye diyemediğin.
Söyle söyleyeceğini şimdi.
Masanın bir ucunda sen.
Bir ucunda kendin.
Kayıt Tarihi : 4.5.2003 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!