Yalnızlığa dair.. Şiiri - Fuat Eriçok

hep yalnız yaşadım ben.. belki de budur yazım
kavalımda seda yok.. tıngırdamıyor sazım
şikayet değil.. asla.. zaten biraz haylazım
can yoldaşım yok benim.. gerçek bu.. neme lazım

tümden yalnız sayılmam.. kalemim kağıdım var
yazmaktan yorulunca sıradadır kitaplar
sonra spor, yürüyüş.. henüz sağlam bacaklar
kızım var.. torunum var.. dost, sımsıcak kucaklar

yalnızlık mutlak olmaz! yoldaşındır düşünce
uykusuz geceleri felsefe bölüşünce..
yitirilmiş sevgili rüyalara düşünce
çoğalırsın onunla hasretle gülüşünce

rüya deyip geçmeyin.. etkisi inanılmaz
öylesine güçlü ki.. hakkıyla anlatılmaz
beynin bu mucizesi umarım hiç bozulmaz
bu hoş umut olmasa, uykulara yatılmaz

yalnızlık mutlak olmaz! ayrı düşsen eşinden..
çölde.. adada kalsan.. uzaklaşsan işinden..
netice alamazsın uzağa gidişinden..
her ne yapsan da yine.. gölgen gelir peşinden

gölgesizlik mümkün mü? şartı, mutlak karanlık
oysa “mutlak” boş kavram.. balonu patlak varlık
kesin.. sonsuz... ölümsüz.. kutsal gibi yalanlık
demek ki gölgesizlik ancak sadece anlık

yine de düşünelim hemen koymadan rafa
bakıp araştıralım göz atarak etrafa
peşin hükümden kaçıp prim vermeden safa
sanırım ki bulunur tam ışıksız bir kafa

adres belli.. cehalet.. laf anlamaz bir yobaz
biliriz bu kafada ışığın sözü olmaz
bu karanlık ortamda dolaşırsanız biraz
elbette peşinizde bir gölgeniz bulunmaz

fakat asla olmasın gölgesizlik bir amaç
kovalım karanlığı kalsak da uğrunda aç
dogma.. hurafe.. tabu.. nerede görürsen kaç
bunlara giden her yol dipsiz bir kara yamaç

doğru yol aydınlıktır.. bilim.. felsefe.. akıl
otur.. düşün.. karar ver.. istediğine takıl
gölgeni göremezsen sakın olma bana kıl
artık senin tek çaren hızla “hiçliğe” nakil

kapatmadan gözümü söyledim ben sözümü
her birey mantığıyla bulmalıdır çözümü
razıyım ben gölgeme.. terk etmesin özümü
ama arkamdan gelsin.. güne döndüm yüzümü

19 ocak 2014