Kim bilir kaç şair yalnızlık şiirlerdi yazdı bir gece yarısı üşürken,
Kim bilir kaçı aynı yalnızlıktan muzdarip göçtü, kederli,
Baktık ki geriye yalnızca esen rüzgarla savrulan,
Bir tutam iğde yaprağı ve bir nefeslik toprak kokusu kaldı.
Yani yalnızlık aslında boş zaman işiymiş,
İstenirse tek başınayken dahi çift olunabilirmiş.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta