Yoksun diye yanımda yıkıldım sanma, hala dim dik ayaktayım...
Ağlıyorsam sensizlikten sanma, şaşkınlıktan ağlamaktayım...
Lakin sana ait tek bir şey var içimde, o da bıraktığın küçük bir boşluktur...
Nefret değil yani gülüm, yanlış anlama, sana karşı içimde nefret yoktur...
Islık sesi gibi çınlıyor sadece sesin arada bir ruhumun bir yerinde...
Zaten kalan bir de bu var işte, o da ruhumun içinde, ta derinde...
Islaksa eğer gözlerin beni düşünüp, arada bir beni andığında...
Mutaka bil ki, yıkılmadım, ama itirafım bu şiirin satırlarında...
Kayıt Tarihi : 5.2.2008 20:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!