Yalnızlığa Bürünen Acılar

Yalnızlığa bürünüyor acılar
İçimde kanayan yaralar kadar çaresizim...

Yüreğimin sırtından vurduğun günden beri
Kürtajlı doğumlar biriktiriyorum yokluğuna.
İçimin yangınını serdim adımlarına,
Üzerine her bastığında can damlayacak biliyorum.
Hani belki bir acı çeker seni istemsiz
Belki dönersin, dönüşü kapalı bir diyardan
Belki seversin...
Açıktır yaralarım...

Bir suçlunun ürkekliği gibi
Dökülüyor yaşlar beynimden
Ve gidişinin her bir günü
Düşüyor takvimlerden...
Ve adın yazıyor...
Gitme diyerek çok erken!

Faili meçhul bir sus ol dudaklarımda
Sarıl sesime!
Titreyen nefesimle,
Beni erken al hayra!
Çıksın rüyalarım...