Yalnızlığa Beste Şiiri - İsmail Zorba

Bir mutluluk şarkısı duydum önce kulaklarımda
Geçmiş günlerin özlemine hasretle dolup taşan
Gönlüm son bir sevgi sözü duymak isterken
Bir mutluluk melodisi çalınır durur plaklarımda

'Söyle sevgili,sevgili söyle...' diye mırılydanırken...
Deniz kenarında gölgesini kaybetmiş,dalgaların ardı sıra
Seni,sadece seni ve sade yine seni
Kaybolmuşlukların arasından çıkardım gün ışığımdan

Gönülleri boş,gözleri sahtekar,aşkları yalan umarken
Bir menekşenin mutluluğunda yakaladım tek tesellimi
Filizler boyunlarını eğdi,sabırlar fidandı ağaç oldu
Bense benliğimde yalnızca seni söyler dururum

Bir ortaklık kuramadık sevgiye ait kelimelerde
Sen bana ait,ben sana ait olamadık bir türlü
Kırmak istedik bütün raylarını trenlerin
Vagonlar arasında kalmış umutları çıkarırız diye

Bir garip oldum yine bu sabah ben
Bir kadeh içeyim dedim; olmadı teselli şarabından
'Made in Turkey' damgalı kalemi elime alıp
Türkçe bir şeyler yazayım diye düşünekaldım
(Elimde bana ve sana ait yolculuk biletleri kaldı.)

Sonunda sen bana haram,ben sana haram olduk.
Denizler bana ümidi,deryalar hayalini aktardı
Okyanuslara yelken açtım sana ulaşabilmek için
Bir devri alem olmuş bu dünyadan sonsuzluğa kaçışta...