Rabbim sizi yalnızlaştırıyorsa…
Bilinki İçinizde büyümeniz içindir…
Yalnız insan , çabuk olgunlaşır çünkü…
Ve hayatın kısa bir yalan olduğunu hızla kavrar…
Hem , bâki olana davet edilmek , herkese nasip olmaz…
Yalnız bırakılmak , aslen bir davettir usulünce…
Yalnızların , hep yalnızlıktan dert yanması…
Kendimde bazen bu durumdan yakınsamda…
Belkide yalnızlığımın asıl sebebini görmemi engelliyordur…
Beni kimseye vermek istemeyen , sonuna kadar sahiplenmiş..
Kimseye kırdırtmak istemeyen birinden geliyor olması…
Yalnızlığı sevdiriyor bana , içselleştiriyorum…
O , bu gönülde yalnız kalmak istiyor belliki…
EyvAllah deyip , mülkünü ona devrediyorum…
Ama bir beşer olarak , yeniliyorum bezen nefsime…
Herşeye rağmen bir omuz aradığım oluyor…
Bakınca içimi ferahlatacak…
Bakınca yüzümü güldürecek…
Derdimin yarısını gülüşü ile alacak biri…
Benden olan , biz olabilecek biri…
Kayıt Tarihi : 11.11.2023 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!