İnsanımsı yaşamak benimkisi,
Sen olmadığında.
Boş duvarlara anlatmak,
Seni ve sensizliği.
Böyle geçiyor işte günlere benzer dakikalar.
Hiç değişmiyor ayak izlerini bıraktığın kaldırımlar.
Beraber baktığımız vitrinler bile aynı!
Sadece ben değiştim sevgilim!
Bir tek ben…
Her geçen gün arttı etrafımdaki insan aritmetiği,
Ve ben günler biriktikçe anladım,
Ne kadar yalnızlaştığımı!
Kayıt Tarihi : 18.12.2009 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!