Yalnızlaşıyor/sun/uz
Tüm yorgunluklarımı alıp sırtıma, terk etmek isterdim eskiden, bu şehirlerin hepsini teker teker. “Soluklanmak için, uzakların en sonuna gitmek lazım” derdim. Gidip gitmediğimi hatırlamıyorum ama insan nasıl yalnızlaşıyor onu biliyorum.
Saatlerce sürecek keyifli sohbetler terk ediyor önce insanı. Sonra, sessizliği sevmeye başlıyorsunuz. Kalabalıklardan kaçıyorsunuz. Yürek kapatıyor kapısını, ardından dudaklar kımıldamıyor, ardından kulaklar duymazlıktan geliyor, en sonda da gözler seçmeye başlıyor göreceklerini.
Sonra, hiçbir şeyi özlememeye ve ihtiyaç hissetmemeye başlıyorsunuz.
Sevgilimsin , kim olduğunu düşünmeye vaktin yok,yapacak
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Devamını Oku
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Önce soğuk kış gününden sımsıcak bir selam, günaydınlar sevgili Funda. Şiirlerinde olduğu gibi, nesirlerinde de başarılısın, yazının başlangıcından sonuna kadar konu bütünlüğünü görebiliyor insan, okurken dağılmıyor insan. Tebrik ederim beğeneyle okudum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta